Herkese merhabalar. Bir BluTV özel yapımı olan Alef dizisinin ilk bölümünden bahsedeceğiz bugün. Settar ve Kemal’le tanıştığımız ve direkt olayların içine daldığımız bir giriş oldu birinci bölüm. İngiltere’de yetişmiş ve oradan gelen Kemal’le, aralarında yaş farkının da bulunduğu yerli milli ortağı Settar her ne kadar bize “anlaşamayacaklar” gibi gözükse ya da gösterilmeye çalışılsa da, aslında pek de öyle olmadığını/olmayacağını anlıyoruz.
Öncelikle, rolü Kenan İmirzalıoğlu’nun sert görüntüsüne yakıştırdığımı söyleyebilirim. Katı veya asabi değil, aksine nezaket sahibi birisi ama ciddiyet anlamında gereken ifadeleri bize sağlıyor bence mizacı. Dizi hakkında genel yorumlarımı paylaştığım yazıda, görselliğin ne kadar iyi olduğundan söz etmiştim. İlk bölümde bolca gördüğümüz loş ışıklı ve kasvetli ortamların bu konuda rolü büyük. Söylediklerimi ve dizide yaşananların gerçekliğini kanıtlar nitelikte adeta.
Polis karakolunu hem davranışlar hem de mekansal olarak beğendim. Tutarlı, akla mantığa uygun şeyler izledik ve bizi kurgudan kopartacak düzeyde hiçbir absürtlük yoktu. Sahnelere bakacak olursak, dil düşme sahnesinden çok etkilendim. Rahatsız olmak ve ürkmek anlamında bir etkilenmekten bahsediyorum tabii. Zaten dizinin bize sunduğu konu bu tarz vahşililklerin bol bulunabileceği sapkınlıklardan ibaret diyebiliriz. Kesinlikle “gerilim” diyebileceğimiz bir tarafı var, hatta yer yer korktuğunu söyleyenler de olmuş.
Dizinin daha henüz başındayken, bu bölümde fark edebileceğiniz şeylerden biri müzik kullanımının doğruluğu olacaktır. Benim en sevdiğim felsefe olan “gerektiği kadar, gerektiği yerde”yi benimsemiş gibi gözüküyorlar. Kesinlikle etki gücünü ve seyir zevkini artıran bir tutum bu.
Son olarak, bölümde dikkat çeken şeylerden biri Settar’ın özel hayatındaki durumu oldu. Çok sağlıklı ilişkileri ya da mutlu bir evi olmadığını gördük. Henüz ne yaşadığını bilmesek de altından konuya bağlanacak şeyler çıkması mümkün. Gelecek bölümden sonra görüşmek üzere!