Yazar Puanı: 95/100
Düzen, kaosun içinde midir? Yoksa kaos, düzenin içinde eninde sonunda ortaya çıkar mı? Bildiğimiz tek bir cevap var o da; evrenin sürekli bir kaos içinde olduğu!
Tim Miller, David Fincher ve Netflix’in desteğini sonuna kadar kullanarak sinema tarihinin geniş yelpazeli türleri arasında bir yolculuğa çıkıp kendi bağımsızlığını ilan ediyor ve yaratıcılıkta sınır tanımayıp ortaya kusursuz bir antolojinin çıkmasında büyük rol oynayarak ne kadar mükemmel bir senarist ve yönetmen olduğunu kanıtlıyor.
Yakın geçmişten uzak geleceğe kadar varan 18 farklı hikayesi ve ilk sezonuyla Love, Death and Robots: tema olarak birbirine benzer gözükse de hiç birinin tek bir tona sahip olmayışı ve birbiriyle ortak noktaları bulunan 3 bölüm dışında kalan 15 bölümün her birinde farklı bir fikir, yaratıcılık ve neden-sonuç ilişkisi kuruluyor ve bu hikayeler o kadar bir biçimde antolojiye yediriliyor ki bölümlerin daha uzun olmasını hatta uzun metrajlı film olmasını diliyorsunuz.
Love, Death & Robots her bir bölümüyle başından sonuna kadar vahşi, kanlı, şehvetli ve cüretkar! Sınır tanımıyor ve izleyiciyi mest ederek hiç sıkmıyor. Aksine sanat yönetmenliği ile birlikte ortaya çıkan kusursuz grafikler seçilen çizim teknikleriyle birlikte desenleri birbirine uyum sağlayan sinematografik bir haz yaşatarak izleyicisinin hem yakın geçmiş hem de uzak gelecekteki ‘’kısa, sevimli ve öldürücü’’ hikayelerine tanıklık etmesini sağlıyor!
Kusursuz bir delilik olan ve öncesinde gördüğümüz başka hiçbir şeye benzemeyen Love, Death & Robots bundan sonra örneklerini bol bol göreceğimiz büyük bir iş ve şüphesiz her şeyiyle bir başyapıt!