Sevdanın nasıl başladığını, imkansızı, mümkün olmayanı istemenin en güzel halini yansıtan bir çift HiLeon. Aşkın en saf, en çetrefilli hallerini gördük biz onlarda. Belki de aşka inanmayan bir insanı bile inandırdı bu kutsal duyguya.
“Her hakiki aşk, umulmadık dönüşümlere yol açar. Aşk bir milat demektir. Şayet aşktan önce ve aşktan sonra aynı insan kalmışsak yeterince sevmemişiz.”*
Hilal ve Leon birbirlerinin miladı oldular. Hilal, hiç beklemediği ve tahmin edemediği bir sevdaya düştü. İlk sezonda, “Ben de olsam, bir Yunan komutanına zevce olacağıma…” diye başlayan cümlenin sonu ikinci sezonda, “Sen benim hayatımın aşkısın Leon…” olarak bitti.
Leon ise bu sevda uğruna çok şeyi feda etti. İlk bölümde, “Yarın başka bir Smyrna’ye uyanacağız.” Diyen teğmen önce sevdiği kadının yazar kimliğini sakladı daha sonra vatan haini olmak pahasına Hilal ve Türk ordusu için önemli olan silahların kaçırılmasına yardım etti. İkinci sezonda ise karşımıza Yunan ordusuna karşı olan bir Bolşevik olarak çıktı.
“Bu fırtınanın içinde o gözlerin sahibiyle aynı kıyıya varabilmeyi her şeyden çok istiyorum…”
“Görünmez zincirlerle bağlıyım sana Leon! Sanki dünyanın en büyük günahı avuçlarımıza bırakılmış da bu yüzden koparamıyoruz zincirlerimizi…”
Şimdi soruyorum size. Bu hakiki aşk değil de ne?
Bu aşkı, uyumu harcamayın sevgili senaristler. Sahneyi çekip vermezlik yapmayın, sahnelerin dakika sayısı yükselsin derken bizi onların yüzüne hasret bırakmayın mesela. Zira karşınızda çiftlerine sahip çıkan ve her yolu denemekten çekinmeyen bir kitle var. Bu fandomu müşküllere sokmayın daha fazla…
*Elif Şafak