İlk bölümden başladık ağlamaya dramın hakkını verdi. Bir #Kadın ve iki çocuğuyla verdiği mücadele.
Ne kadar tanıdık geldi Bahar;
Belki kendimizdik, belki bir akrabamızı gördük onda, komşumuz veya arkadaşımızı..
Ne çok var Baharlarımız aslında!..
Yokluğu ülkemizde çoğunluk bildiği için, Baharın yaşadıkları tanıdık geldi bize.
Maaşı yetmeyip sosyal yardımlaşmadan destek istediğinde olumsuz yanıt alınca yüzündeki çaresiz ifadeye hangimizin gözü dolmadı veya hıçkırarak ağlamadık ki?
Siz bana para verin dedi o zaman elini uzatıp, şuan benim 20 tl ye bile ihtiyacım var siz bana yardımcı olmayıp dilenmemi istiyorsunuz! sizden başlıyorum bana para verin dedi!
Fakirliği en samimi şekilde anlattığı için sevdik belki de.
Öyle ya; günümüz dizilerinde lüks villan, son model araban yoksa fakirsin olarak gösteriliyor.
Oysa çocuğunun ayakkabısı eskiyince dışını boyatıp bir müddet daha idare ettiren annelerimiz var,
Ay başına kadar bakkala veresiye tutturan, maaşı yetmeyip ek iş arayan, 25 krş. un bile hesabını yaparak geçimini sağlayan evlerimiz var.
Zengin yaşantı, lüks villa, son model araba, holdingler ne kadar biz ki?
Belki de Sarp’ın sahneleri bu yüzden sıktı bizi;
Sarp’ın zengin gösterişli samimiyet yoksunu sahneleri battı gözümüze.
Tarlabaşı’nın her çeşit insanın bulduğu mahallesi daha içten geldi bize. Farklı insanların bir arada mutlu olabileceğini gördük ;
Pavyonda çalışan Ceyda
Tekstilde çalışan Bahar
Kahve işleten Arif
Terzilik yapan Enver amca
Yeliz, Musa, Yusuf, Peyami, Hikmet, Berşan…
Hepsi farklı karakter,ön yargılarımızı yok etti bir çoğumuzun bu dizi.
En çok da güçlü #Kadın Baharı sevdik.
Yaşadığı sıkıntılara rağmen bitmeyen umudunu, sevgiyle güzelleştirdiği her olumsuzluğu…
Samimiyet ararız ya hep her şeyde herkeste diziler de bile #kadın’ın samimiyetini Tarbaşı’ndaki farklı insanlarda bulduk.