Atv’nin yeni dizisi Gençliğim Eyvah hem genç neslin sevilen yüzlerini hem de tecrübeli, başarılı isimleri kadrosuna toplayarak yayın hayatına başladı bir süre önce. Arif ve Zekeriya’nın uzun yıllardır süren inişli çıkışlı arkadaşlığına ve ailelerinin hikayelerine dayanan senaryoda elbette aşka da yer var. Birden fazla çiftin olduğu dizide yakışıklı oyuncu Burak Tozkoparan’ın canlandırdığı Zola karakteriyle güzel oyuncu Elif Doğan’ın karakteri Azra’nın ilişkisi en sevilen, ilgi gören konu oldu.
Gelelim yorumlara. Türü komedi olarak geçen diziyi izlerken pek sıkılmadığınızı söyleyebilirim. Özellikle Cengiz Bozkurt oyunculuğu çok keyif veriyor ama bölüm süresi gereği, içinizi bayacak çok şey var. Az önce dediğim gibi komedi türünde ama pek güldürmüyor, eğlendirme düzeyi de düşük. “Öylesine” izlenebilecek, çok anlam yüklenilmemesi gereken bir iş bence. Hikayede tekrara düşen pek çok şey göreceksiniz mesela. Sürekli ayrıl-barış durumları, aynı esprilerin fazlaca tekrarı yüzünden suyunun çıkması, bazı sahnelerin gereksiz uzatılması..
Çok mantık aranmadığında (her yaz dizisinde ve genellikle kurgu dünyası için yapıldığı gibi), ses olsun, çerezlik, vakit geçsin diye izlenecek tatta bir dizi Gençliğim Eyvah. Kötü değil, kadrosu da zengin ama bayıla bayıla seyrettiğim bölümleri yok açıkçası.
Karakterler fena değil. Çavi ve Zola’nın İtalya’da yaşamaları sebebiyle sahip oldukları kırık Türkçe’leri inanılmaz rahatsız edici. Sempatik hiçbir tarafları yok. Aksine baya rahatsız edici. Keşke o toplara hiç girmeselermiş. Oyunculara da yazık. Uğraşıyorlar baya, sonuç gıcık bir şey oluyor. Dizi gerçeklikten uzak, yalnızca dizilerde yaşanacak olaylarla ilerliyor, gerçek hayatta mümkün olmayacak şeyler yaşanıyor, söyleniyor ama bunu olumsuz bir yorum olarak değerlendirmiyorum. Eğer farklı bir beklentiniz varsa bilin diye sadece.
Renkler çok güzel, canlı. Mekanlar, çekimler ve dekor da öyle. Görselliğe önem veren bi izleyiciyseniz memnun kalırsınız, benden söylemesi.
