İkinci bölüm, Hünkar’ın jandarmayı arayıp Yılmaz’ı ihbar etmesi ile bitmişti. Bu bölüm ise jandarmaların konağın her yanını didik didik aramsıyla başlıyor. Bu sırada Züleyha’da Yılmaz için endişelenmektedir.
Yılmaz ise sahte hüviyetlerini saklamaya çalışmakla meşguldür. İçimden bi ses yahu ortalık yangın yeri kaç kurtar kendini be Yılmaz. Ama olur mu Züleyha’sını bırakıp şurdan şuraya gidemez, öyle de çok seviyor işte. Konağa gireceğş sırada jandarmaları farkeder ama kaçmak yerine Züleyha’yı da almayı kafasına koyunca farkedilir ve yakalanır.
Tek istedikleri birbirlerine kavuşmak olan bu aşıkların çektiği çile nedir böyle… Jandarmalar tarafından yakalanan Yılmaz’ı gören Züleyha ona son bir kez olsun sarılmak için koşarken, elleri kelepçeli olmasına rağmen sevdiğine uzanan elleri beni mahvetti. Bıraksalar sanki sarılıp herkesi unutacaklar, herşeyi çözeceklermiş gibi.
Hani Yılmaz hep kurban olduğum diye seviyor ya, şimdi gerçekten hem Züleyha hem de hiç bilmediği bebeğinin huzuru için kendini kurban ettiğinden habersiz… Züleyha ise, Yılmaz’ın peşinden yalın ayak koşarken ayağına taşlar batmıştı, şimdi o taşlar kalbine bir ömür boyu batacak…
Bu hikaye güç ve paranın,sevdaya karşı savaşı. O demir parmakların arasından nasıl kavuştuysa elleri, başların ne gelirse gelsin sonunda yolları birbirlerine çıkacak. Tek dileğim hikayenin bu özünü kaybetmemesi. Çünkü zenginlik, konaklar, hanla, hamamlar hep var. Bize daha güçlü bir şey lazım; AŞK lazım.
Hünkar’a gelecek olursak, Züleyha ile birebir ilginlenmesi, bebeğini düşün demesinin altında bir plan olduğu çok açık. Gerçi ona da kızamıyorum, bazen o kadar anaç oluyor ki yumuşuyorum. Tabi sonra hain planlarına başlayınca diyodum işte özü bu. Vahide Perçin güçlü ve ailesine bağlı bir anneyi öyle ince ince oynuyor ki tebrik etmemek haksızlık olur.
Hünkar’ın annesi ile olan sahnelerini de seviyorum. Dışardan güçlü ve kırılmaz duran Hünkar, annesinin dizinin dibine oturup dertleşiyor. Bu güçlü saltanatında annesi bir nevi vicdanı gibi olmuş. Bu sahneler de onun da bizim gibi kırılgan olduğunu görebiliyoruz.
Yılmaz’a gönlünü kaptırmış bir Gülten kızımız var dı ya, işte o Züleyha’nın söz yüzüğünü buldu. Hiçkimseye bir şey söylemeyip üstüne Züleyha’ya destek olması hoşuma gitti.
Demir’in seyahatten döndüğünü görüyoruz. Annesi, Züleyha’yı huğlara yolladığını söyleyince deliye döndü tabi hemen atladığı gibi yanına gitti. Yaşadıklarını tek tek anlatan Züleyha’ya destek olan Demir’i gördük. Keşke hep böyle kalsa, daha fazlasını istemese. Ama seven insan fazlasını, daha fazlasını ister.
Züleyha’yı mutlu edebilmek adına herşeyi yapmaya kararlı Demir bir avukat tutup, atladığı gibi İstanbul’a Yılmaz’ın tutulduğu cezaevine gider. Tabi tüm bunları abisi olduğunu düşündüğü için yapıyor. Sözlüsü olduğunu bilse yine bu kadar uğraşır mıydı acaba? Hiç sanmıyorum.
Tarihteki ilk spoiler 1970’lerde Çukurova’da verilmiştir.Yılmaz ile Demir’in konuşmasının yarım bırakıldığını düşünüyorum. Yarıda kesildi ki önümüzdeki bölümlerde o konuşulanları flashback şeklinde göreceğiz bence.
Demir annesine evlenmek istediği söyledi ama bunu söylerken takındığı tavır pek hoşuma gitmesi. Ruhunu benliğini, herşeyini istiyorsun ama sevdiğini söylediğin kişinin de bunu isteyip istemediğini sormuyorsun. Hani nerede o kitaplardan konuşan naif adam? Yoksa Yılmaz başka birşeyler daha mı söyledi de onun etkisi ile böyle bir karar aldı?
Benimle evlenince yaşayacağın hayat bu diyerek, haberi bile olmadan süsleyip püsleyip yemeklere götürmek size yakışmadı Demir Bey.
Bir yanda garibim Yılmaz, hapishaneden telgraf yollamaya çabalasun diğer yandan naif bir zorba tercihini bile sormadan kadını bir eşyaymış gibi satın alıp evinin bir köşesine koymaya çalışsın.
İlk iki bölümde gördüğümüz o kitap önerisi yapan platonik adam nereye kaçtı biriniz söylesin. İnsan neden bir anda naiflikten, zorba birine dönüşür? Ya bize Demir Yaman’ı farklı tanıttılar ya da birini sevince böyle birine dönüşüyormuş. Ben hâlâ hapishanede konuşulanların bir etkisi olması umudumu saklı tutuyorum. Çünkü yaptığınızla söylediğinüz nedense farklı çok sevgili senarist Yıldız Tuna.
Geçen haftaki bölüm yorumumu okuyanlar bilir, Hünkar’ın Züleyha’yı tehdit edeceğine dair bir teori üretmiştim. Tam da beklediğim gibi oldu. Yılmaz’ın asılmamasına karşılık, Demir ile evlenmesini ve çocuğunu sahiplenmesini istedi.
“Senin kaderin ben ne dersem o”Onlar bir yandan düğün hazırlığı yaparken, bizim hüzünlü Ferhat’ımız Yılmaz ise Züleyha’dan beklediği telgraf gelmediği için perişan olmuş durumda. Bir de üstüne gardiyanın belki de unutmuştur sözleri gelince içim parçalanmadı desem yalan söylemiş olurum. Bu kalp seni ve aşkımı unutur mu be Yılmaz 😢
Evlilik vakti gelir çatar. Züleyha ne kadar isteksizse, Demir ve annesi de bir o kadar istekli ve heyecanlı durumda.
Bir gün sen de beni seveceksin demek bana göre aşk değil, karşındakini bir şeye zorlamaktır. Aşkı tek kişinin yaşaması mümkün değil. Şimdilik yanımda olsun yeter sonra o da benim gibi hisseder gözüyle bakıyor ama ona dokundukça, yakın olmak istedikçe Züleyha kaçacak. Gözlerine baktığında kendini göremeyecek olmak bir işkence olmayacak mı?
“Yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı”
Bölümün sonunda ise Züleyha’yı kanalın üstünde köprüden aşağı bakarken görüyoruz. Sen yoksan hayat yok benim için demişti Yılmaz’a. Şimdi sevmediği bir adamla evlenmektense canına kıymayı düşünüyor. Bir kadının bu duruma gelmesi o kadar acı ki… Züleyha’nın kendini kanala bırakmasıyla bölüm bitiyor.
ZülMaz destekleyenlerin bölüm sonu moduEvet bir bölümü daha geride bıraktık. Bildiğiniz gibi dizide reji değişikliği yaşandı ve bu bölümde yönetmen koltuğunda Murat Saraçoğlu oturuyordu. Kendisini daha önce Fazilet Hanım ve Kızları’nın ilk sezonunda izlemiş, hikayeyi yorumlayışı ve kattığı derinlikleri sevmiştin. Devraldığı koltukta bence harika bir iş çıkarmış, siz ne düşünüyorsunuz? 😊
Hünkar: “ZülMaz daima kalbimizde
Okuduğunuz için teşekkürler, haftaya görüşmek üzere. Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi bizimle paylaşmayı unutmayın! 😇