Sezonun üçüncü bölümünden anlaşılıyor ki, crossoverlara kadar durağan bölümler izlemeye devam edeceğiz.
Bir önceki bölümde dizi tam hareketlendi derken, bu bölümde bütün hızımız kesildi. Tek heyecanlı yanı, Harrison Wells’in aramıza katıldığı o anlardı. Hoş geldin Harrison Wells! Seni gerçekten özledik!
Her sezon, bir önceki sezonda izlediğimiz Wells’in yerini kimsenin alamayacağını düşünüyorum fakat bir şekilde kendilerini sevdiriyorlar. Sadece sevdirmekle de kalmıyorlar, herkes gibi gidip kendilerini özlettiriyorlar da!
Bölüm Cisco ve Indiana Wells’in konuşmasında yer alan ‘Biz bu dansı daha önce yaptık.’ ifadesi, aslında dizinin kendisine yaptığı bir göndermeydi. Malum, dizi bu konuda kendini tekrar etmeye başladı. Tam da bu ifadeyle ‘Acaba bizi başka bir Wells mi bekliyor?’ sorusu zihnimde canlanmadı değil. Thawne benzeri bir Wells ile ne yaparız bilmiyoruz. Sanki Flash ekibinin başı dertten kurtuluyormuş gibi bir de bu çıkmasa başlarına…
Yine de olumlu düşünüyorum ve Cisco’nun dediği gibi, birbirlerine bağlanacakları o anı bekliyorum.
Bölümün genelinde Flash mutsuz, Frost ise ergen tavırlar içerisindeydi. Tabi ki bu çok anlaşılabilir. Birisi kendini feda etme yolunda ilerlerken diğeri de yeni kavuştuğu hayatına veda edeceğini öğrendi. Üstelik ne diye? Tanımadıkları birisinin aniden ortaya çıkıp, dünyaların sonunun geldiğini söyledi diye…
Barry ise ekibin o olmadan da işleri devam ettirebildiğini görmek istiyor. Bir nevi gözüm arkada kalmasın dedi ve işe Frost ile başladı.
Sezona başladığımda şunu fark ettim. Her sezon ekipten bir kişinin özel hayatına daha çok odaklanıyorlar. Sanırım geçtiğimiz iki sezon boyunca bu kişi Cisco oldu. Fakat bu sezon, Frost ve Dibny daha ön planda… Dibny’nin babası tarafından terk ediliş hikayesini tabi ki de boşu boşuna dinlemedik. Babası bu sezon, bilemediniz bir sonraki sezon çıkar karşımıza. Üstelik kesin meta insan olmuştur ve kötü biridir. Sonradan iyi olur vs. Bize bu klişe hikayeleri artık satmamalarını umuyorum. Örneğin, babası farklı bir dünyadan süper kahraman olduğu için onu terk etmek zorunda kaldığını daha sonra da kötü adamların esiri olduğu için geri dönemediğini öğrensek fena mı olur? Bu da mı klişe? Tamam tamam…
Bunlar diziden uzaklaşmaya sebep değil elbet fakat dizinin kendini fazlaca tekrara düşürmesi, artık olayların tahmin edilebilir olması, can sıkmaya başladı. Tam da Arrow final sezonundayken çok çok daha iyi sezonlar izlemek istiyorum artık. Eldeki malzemenin değerlendirilememiş olması, biz izleyenleri oldukça üzmeye başladı. Çoğu insan izlemeyi bıraktı bile. Yine de diziyi bırakma taraftarı değilim çünkü beni farklı evrenlere götürüyor olmasını seviyorum. Fakat daha enerjisi yüksek bölümler izliyor olmaktan da mutluluk duyardım.
Fantastik evrenlerin benziyor olması da bu heyecanı, bekleyişi bir tık düşürüyor tabi… Flash, Arrow, Batwoman vs. bildiğiniz üzere DC evreni. Bir de yine izlediğimiz ve sevdiğimiz Marvel evreni var. Bu iki fantastik dünya da ister istemez birbirlerinden alıntı hikayelerle beslenmiyor değiller tabi.
Bölüme baktığımızda, Doktor’un kontrol edebildiği biyolojik madde (ki kendisi çizgi romanlarda Bloodwork diye geçmekte), izleyenlerin aklında ‘Venom’u canlandırmış olmalı. Aynı zamanda Monitor’un ortaya çıkışı ve kader kitabı, Dünya-2’nin yok oluş tarzı da, akıllara Thanos ve malum eldivenini getirmedi değil.
Sadece hikayeler değil, karakterler de benzerlik gösteriyor bu iki evrende. Artık hangi karakterler önce yaratıldı, hangi hikayeler önce yazıldı bilemiyorum. Fakat bölümü izlediğimde altında bununla ilgili birkaç tane yorum okudum. O yüzden bu açıklamayı yapma gereği duyuyorum.
Şunu unutmayın. Bu iki fantastik dünya ne kadar benzerlik gösterirse göstersin, hepsi kendi içinde başkalaşıyor ve kendi karakterleri tarafından süsleniyor. Buna göre izlemeyi öğrenmemiz lazım. Yoksa tek yaptığımız dizileri yada filmleri izlerken dırdır etmek olur.
Yine de… Tam çoklu evren yok olacakken, Flash’ın kendini feda edeceğine, kader kitabını ele geçiren Arrow’un hikayeyi yeniden yazıp, Flash yerine (Iron Man tarzında) kendini feda edeceğine inanıyorum.
Artık… Ne çıkarsa bahtımıza.