Evet, Endgame’den beri gün sayarak beklediğimiz Far From Home filmini de izlemiş bulunmaktayız. Son bir yıl içerisinde peşpeşe gelen Infinity War, Captain Marvel, Endgame ve Spiderman Far From Home filmlerinden sonra ilk kez bir sonraki MCU filminin tarihini bilmemek ne yalan söyleyelim kötü ve tuhaf hissettiriyor. Ama hiç değilse Black Widow filminin çekimlerinin devam ettiğini ve Doctor Strange’in çekinlerinin ise erkene alındığını bilmek de bir şeydir. Sayılı gün çabuk geçiyor. Infinity War’ın fragmanını beklediğimiz günlerden, Far From Home ile bir devri tamamen kapadığımız günlere ne ara geldik değil mi?
Kayıplar, Hatıralar, Yeni Aşklar ve Yeni Düşmanlarla dolu Far From Home Filmi Yorumu!
Bu küçük girizgahtan sonra filme gelecek olursak, “I will always love you” şarkısı ile açılış sahnesi adeta şölendi. Jeneriğin ilk defa kendi soundtracki değil de, Endgame sonrası böyle bi şarkıyla açılması ağızda eski filmleri de anımsatan güzel bir tat bıraktı. Birçok hayranı da daha ilk sahneden ağlatmayı başardı.
Endgame’in kayıplarından sonra, Peter’ın okul gezisi ile her şeyden uzaklaşması çok yerinde bir fikir olmuş. Özellikle de Tom Holland’ın İngiliz olduğunu düşünürsek filmin Avrupa’ya açılması, hatta bir kısmının Londra’da geçmesi ayrı bir hoşluk katıyor.
Endgame öncesi ürettiğimiz birçok teoriye film ilk dakikalardan cevap veriyor: Film, Endgame sonrasında geçiyor, Endgame’in son sahnelerinde Peter ile gördüğümüz herkesin yeniden lisede olması ise 5 yıl kaybolan herlesin aynı şekilde dönmesi bu nedenle de kaldıkları yerden devam etmeleri şeklinde açıklandı. Yani Peter silinirken, Ned ve MJ de evrenden silinen isimler arasındaymış. Bu sayede ilk filmdeki kadroyu yeniden izleyebiliyoruz.
Far From Home’u iki kelimeyle özetleyecek olursam, “baş döndürücü” derim. Tabii bunu son derece iyi anlamda söylüyorum. Filmin görsel efektlerinden tutun da, Mysterio’nun zihin oyunları ve sık sık Tony’i anmamız ile oldukça dolu ve baş döndürücü bi film izledik. Film, Peter ve Mysterio üzerine kurulu gibi görünse de aslında, Tony ve Avengerların olmadığı ilk MCU filmiydi ve daha çok yas ve bilinmezlik havasındaydı.
Yanında aksiyonu, efektleri ve kendine özgü ana konusu olması da eksik değildi tabii. Gençlik filmi atmosferinden tutun da tam bir MCU devam filmi olmasına kadar birçok öğe aynı anda vardı. (Benim sevmediğim kahramanlar var ben seriye bu filmden dalayım diyenin hiçbir şey anlamayacağı türden bir filmdi mesela.) Eskiyi, yeniyi, kendine has konusunu, yeni bir düşmanı özetle her şeyi muazzam bir dengede tutturmuşlar diyebilirim. Mysterio’nun zihinle oynaması sonucu ortaya çıkan görsellik de Doctor Strange filmindeki başarılı efektleri anımsattı.
Bilinmezlik havasına geri dönersek de; evet, bundan sonra ne olacağını, kalan Avenger’ların ne yaptığını gerçekten de kimse bilmiyor gibiydi.
Uyarı: Bundan Sonra Spoiler Başlıyor!
Peter için de her ne kadar daha önce “You’re an avenger now” repliğini duysak da SHIELD ile ilk kez birebir bu kadar izlediğimizi düşünürsek, kahraman olduğunu kabullenmesi üzerine de bir geçiş filmiydi. Civil War döneminde ve Home-coming filminde Avenger olmaya çok hevesli olsa da Tony’nin ölümü ve Thanos’tan sonra uzaklaşmak ister gibi bir halde olduğunu görüyoruz.
Filmin sonlarına doğru bir anda Happy’e karşı patlama anı da yaşıyor. Kimileri Peter’a Tony’den kalan EDITH gözlüğünü bir başkasına verdiği için kızabilir ama aslında Peter’ın gerçekten de 16 yaşında bir çocuk olduğunu unutmamak lazım. Film bu yanıyla gençlik filmi olma özelliği gösteriyor aslında. Peter’ı bol bol hata yaparken, çuvallarken görebiliyoruz. SHIELD’in verdiği görevler dururken, onun aklı okul gezisinde ve MJ’de olabiliyor mesela. 🙂 ama önemli olan Tony’nin Peter’a ve onun yeteneklerine güveniyor olması, sonunda da öyle oldu ve her şeyi elbette telafi etti. EDITH’i geri aldı. Böylesi daha da iyi oldu belki. Tony’nin Peter’a bıraktığı o gözlüğün değerini daha iyi gördük.
Peter’a Baktıkça Tony Stark’ı Görmek
Tony’nin ölümünden sonra görünen o ki Iron Family’mizde yeni bir bromance doğuyor. Peter’ın Hollanda’da kaybolduğunda Nick Fury’i aradığını düşünmüştüm ama telefonunu ezbere bilip aradığı kişinin Happy olması ve Happy’nin, Peter’ın bir telefonuyla hemen onu bulup, “sana ne oldu” diye sarılması, onu toparlaması ve iyileştirmesi…
Happy, her zaman Tony adına Peter’a göz kulak olurdu ama bu kez Peter’a baktıkça Tony’i görmesi ve bir zamanlar Tony’i topladığı gibi bu kez Peter’ı da topluyor ve kolluyor oluşu. Arkadaşlar, bu beni ağlatır ki sinemada da bu sahnede ağladım zaten.
Ayrıca, Happy bu filmin birçok açısından da yıldızı gibiydi. Kalkan fırlatıp; “Cap Nasıl yapıyordu” dediği anda salonu kahkahalara boğdu. Aynı şekilde herkesin ölmeden önce itirafta bulunduğu anlarda da: “Spiderman’in halasına aşığım” iyirafıyla bir bomba yaşattı. 😀
Nick Fury’li bir Spiderman filmi de ayrıca hoş oldu. Kendisi Peter’ın gençlik ızdıraplarında baya bir acı çekse de sonda gördük ki Nick aslında Nick değilmiş. Skrull ırkı ve Tahiti ile Captain Marvel ve Agents of Shield dizisine enfes bir şekilde göz kırpıldı.
MCU Böyle End Credits Görmedi
MCU, MCU olalı böyle end credits görmedi desek abartmış olmayız herhalde. Peter’ın kimliği ortaya çıktığında, salonun verdiği tepkiyi en son Infinity War’ın sonunda evrenin yarısı silindiğinde duymuştum.
Şimdi işin daha da ilginç tarafı, Spiderman’in kimliğinin açığa çıkması başka hiçbir Spiderman filminde görülmüş bir şey değil. Bu yüzden sonrası tahmin edilemiyor ama bana kalırsa böyle bir değişim çok güzel olmuş. Gençlik filmi tadında okul sahneleriyle geçen ilk iki film gerçekten harikaydı ama yeni filmde yeni bir heyecan artık gerekecekti.
Gazeteciyi Tanıdınız mı?
Filmin en güzel sürprizlerinden biri de, tüm Spiderman filmlerinde rol alan Spiderman’in düşmanı gazetecinin (J. Jonah Jameson), MCU filmi olan yeni Spiderman’de de rol alması. Aynı oyuncu hem Spiderman, hem Amazing Spiderman hem de Spiderman Far From Home’da üç farklı Spiderman ile de oynamış oldu. 🙂