Herkese merhaba 🖐 Dün akşam iyisiyle kötüsüyle bir bölüm izledik. Yaşadığım zaman sıkıntısı nedeniyle çok uzun yazamayacağım ama değinmek istediğim yerleri şöyle bir anlatmak istiyorum. Önce sevmediğimiz kısımları görelim sonra da Mihan’ın güzelliklerine geçelim ☺
Ayla Hanım’dan (Mahir’in annesinin adını yanlış hatırlamıyorum, değil mi?) bahsetmek istiyorum. Bir evladını kaybetmiş bir anne olarak Mahir’i sıkboğaz etmesini, sürekli annesinin dediğini yapsın istemesini anlıyorum. Mahir abisi öldükten sonra kendini insanlara kapatmış, ailesinden uzaklaşmış. Ailesi üzülüyor, bunun da farkındayız. Ama bence Ayla böyle yaparak oğlunu kendinden daha da uzaklaştırıyor, haberi yok. Emrivaki yaparak Hande’yi eve çağırdı. “E bir sor bakalım oğlun istiyor mu” diye bağırmak geldi içimden. Evde de Mahir “Kurtarın beniii” diye bağırıyordu içten içe.
Ayla’nın Cihan’la konuşacağını tahmin ediyordum ama hemen bu bölümde olacağını düşünmemiştim. En azından bir bölüm geçer diye umut ediyordum, hem Mihan daha da yakınlaşırdı. Umutlarımızı suya düşürdüler arkadaşlar 😢😢 En azından Mahir’in babası sesini çıkarmıyor. Oğlu mutlu olsun istiyor, gerektiğinde de onu destekler gibi geliyor bana. Neyse. Şimdi bölüm sonuna gidelim, sonra da Mihan’ımıza dönelim.
Benim tanıdığım Cihan, ne olursa olsun kendisini aldatan birine geri dönmezdi. Evet, Ali onu bekliyor gerçekten de. Ama başta gösterseydi ya bu kıymeti. Hastalığını öğrendiğinde kaçıp gitmeseydi. Onlarla yaşıt olduğum için anlayabiliyorum, bu dünyada çok zamanı olmayan birine tutunmak zor gelir insana. Ama ben gitmezdim. Sevdiğim insanla kalırdım. Çünkü onu seviyorum ve zaman bizim için daha kıymetli… Ama Ali kaçtı, savaşmak, Cihan’a destek olmak istemedi. Sonra onu Mahir’le görünce gururuna yediremeyip geri dönmek istedi. Sen treni kaçırdın Ali, demek isterdim ama Cihan bir bilet daha verdi eline. Ne kadar Elif için uğraşmış, aileye yardım etmiş olsa da Ali benim gözümde iyi biri değil.
Elif’im durumunun bu bölümde çözüldüğüne çok sevindim 🤗 İçinde olduğu psikolojik durum beni oldukça üzüyordu. (Ben, ben diye yazıyorum sürekli ama “Bu da hep kendine göre bakıyor” demiyorsunuz, değil mi? İçimden geldiği gibi yazıyorum ve biliyorum ki Mihan’a inanan herkesle aynıyım ben. Kendimi ayrı tutamam) Elif’in artık Sedat’tan tamamen kurtulduğunu inanmak istiyorum. Bir daha gelip bela olmaya cesaret edemez umarım 🙏
Elif içinde bulunduğu durumun yarattığı stresle etrafına huysuz davranıyordu. Cihan’ı kıskanıyordu, sevilmediğini düşünüyordu. O ailesini gerçekten çok seviyor ve biz bu bölümde bunu gördük çok şükür. Elif’in aslında ne kadar sıcakkanlı ve neşeli olduğunu görmek çok güzeldi ❤ O da istemezdi can sıkıcı olsun…
Şimdi Mihan’a gelelim… Daha önce Cihan’a bir şey olacak korkusuyla ona aşkını itiraf eden Mahir vardı, şimdi de Mahir’i kaybetme korkusuyla aşkını itiraf eden Cihan… Mahir ne kadar “Bayındım, ses gelmiyor öteki tarafa” dese de hissetti bence. O güzelim hastane yatağı sahnesinde Cihan’ın saçıyla oynaması, “Havaya girdim” demesi de bundan… E Cihan da belli etti zaten canım 😄
Mahir’in anlattığı Portakal Kokusu akşamın en anlamlı sahnesiyle bence. Seven sevdiğine, kalbinin en içinde sakladıklarından bahsetsin hep… Kalbinde sakladığı güzellikleri anlatsın. ❤ Bence Cihan da bundan sonra ne zaman mutsuz olsa -ki Mahir ile olmayınca mutsuz olacak kızım- mutlu bir anın kokusu gelecek aklına. Belki Mahir ile içtiği salep kokusunu duyacak burnunda, belki de birlikte geçirdikleri akşam oturdukları denizin kokusu… Sonra belki Mahir’in kokusu… ona sarıldığını hayal eder ağlamak istediğinde.
Cihan’ın hastalığı ilerliyor… Ama Mahir’i var onu asla yalnız bırakmayan, kocaman bir ailesi var. Hastaneye birlikte gitmeleri çok güzeldi, hepimiz çok beğendik biliyorum. Onu Bey de bu aşkın en büyük destekçisi şüphesiz 😍😇 Melek kalpli adam yaa, ne güzel destek oluyorsun sen bizim canlarımıza.
Hastaneden çıkınca kedi evi yapmaya gitmeleri çok güzeldi 😻 Ama gerçekten anlamadım Ali ve Hande nereden duyup da geldiler 😒 (Bu arada, ben tam bölüm izleyemiyorum yurtta kaldığım için, kaçırdığım şeyler varsa lütfen bana yazın 🙏) Her yere damlamak zorunda mı bu ikisi? Bir rahat bırakın çiftimizi be! Bu çocuklar yalnız kalmak için illa ki ormana mı gitmek zorunda. Dağ evi yapalım Mihan’a bir tane, huzur içinde yaşasınlar orada. Evet evet yapalım 😄 Ne dersiniz?
Sahneyi ölüp bittiğim bir fotoğrafla kapatmak istedim. Maalesef bu haftalık bu kadar… Gönlüm ister ki daha uzun yazayım, ama imkânlar buna elverdi. Haftaya çok daha güzel bir bölümde buluşmak dileğiyle… 💙