Biz insanların her zaman yalnızlıkla baş etme yöntemi kendimize, kendimiz için bir ses yaratmak olmuştur. Bu filmde kendi yalnızlığı ile baş edemeyen Theodore karakterinin bir işletim sistemi ile ilişki kurmasının gerçek hayata, gerçek mesajları ile korkusuzca yüzümüze çarptığını görüyoruz. Öncelikle filmin sessiz ve derin ilerleyişinden anladığımız üzere filmin genel konusu bir mesaj vermek ve son dakikalarda bunu seyirciye aktarabilmek. Her, bunu çok iyi başarıyor hatta film zevkine gerçek anlamda sahip olan insanların filmin sonunda boş duvara bakıp kendi yaşantılarını ve hikayelerini ele aldıklarını iddia edebilirim.
”Her” Filmi Ne Anlatıyor?
Filmi izlerken başrolde bulunan abimize bir eş bulup onu yalnızlığından kederliliğinden kurtarmak istesek de filmin akışı bizi biraz şaşırtarak Theodore karakterinin yapay zeka olan ve sesli iletişim ile sohbet edebilen basit bir yazılıma aşık ederek bizleri köşeden vuruyor. Aslında önemli olan şeyin mutluluk olduğunu unutmasak çokta garip olmayan bir ilişki olarak yumuşatılabilir. Yazılımcı ablamız günlük yaşantısında sesiyle baş karakter Theodor’un yanında olarak ona bağlılığını gösterip aşık olmak gibi insancıl hareketleri abimizden öğreniyor ve masumuyetini hem karaktere hem seyircilere kanıtlamış oluyor . Hani derler ya insanlar hep daha fazlasını ister işte maalesef ki bu abimiz sayesinde aşkı öğrenen yazılım Theodore’u birden fazla kişiye aşık olarak hayal kırıklığına uğratıyor. Filmin bu dakikalarında karakterle birlikte yıkılıp ayağa kalkamıyorsunuz çünkü filmin başında o adamı yalnızlıktan kurtarmak isteyip Üzülenler bizlerdik.
Son olarak filmden bir replik bırakalım;
“Son zamanlarda biraz fazlaca hızlı değişiyor gibiyim ve bu dengemi bozuyor. Öte yandan hiçbirimiz bir dakika önce olduğumuz kişi değiliz ve öyle olmaya da çalışmamalıyız.”