Florian Zeller’ın yönettiği Anthony Hopkins, Olivia Colman ve Mark Gatiss’in başrolünde yer aldığı The Father filmi bu yılın Oscar adaylarından ve pek çoğumuz için de favorilerden biri. Bakıldığında alzheimer gibi bilindik bir konuyu ele alıyor gibi görünebilir ancak filmin en büyük hüneri, işlenişinde ortaya çıkıyor.
Film, alzhemierı öyle bir ele almış ki, genellikle Nolan filmlerinden aşina olduğumuz karışık zaman çizgilerine bu filmde de tanık oluyoruz. Tabii bu karışan tarihleri, günleri ve kişileri bilimkurgu değil de, alzheimer bir adamın zihninden izlememiz çok ayrı dahice olmuş.
Film bizi bir baba kızın hikayesine konuk ediyor. Hikayeyi tamamen alzheimer hastası olan Anthony’nin gözünden izliyoruz. Yaşanan olaylara dışarıdan bir gözle misafir olmuyor, bizzat Anthony’nin zihninde bir yolculuğa çıkıyoruz. Geçmişi onun hatırladığı kadarıyla parça parça öğrenmeye çalışıyor, şuan ne olduğunu o da hatırlamadığı ve anlamadığı için biz de onun hatırladığı kadarıyla şuanı da anlamaya çalışıyoruz.
Anthony yüzleri karıştırdıkça biz de karıştırıyoruz, o unuttukça biz de unutuyor, o günleri karıştırdıkça biz de karıştırıyoruz. Biz bu karmaşaya bir film süresince zor dayanırken, aylarını ve yıllarını bu hastalıkla geçiren yaşlıları ve kendi yaşlılığımızı düşünmemek elde değil.
Hem bu kadar dahiyane bir işleyiş sunup, hem de duygusallığı da bu kadar yüksek ve derin bir film olması The Father’ı gözümde bu yılki Oscar adayları arasında zirveye taşıdı. Anthony Hopkins ve Olivia Colman’ın oyunculuklarına değinmeme gerek bile yoktur sanıyorum ki. Oscar’da sonuç ne olur bilmiyorum ama bu efsane filmi kaçırmamanızı öneririm.