Endgame’e doğru bir Iron Man yazısı kaleme almak şart olmuştu. Dile kolay 10 yıllık bir efsaneden bahsediyoruz. Iron Man filmleri bu kadar sevilmese belki de bir MCU fikri oluşmayacaktı. Ama gelin görün ki Tony’nin babasının silah şirketinin ölümüne neden olduğu çocuklarla yüzleşmesi ile başlayan Iron Man hikayesi nerelere kadar geldi…
Iron Man bu kadar sevilmiş olmasa MCU olmayacaktı dedik, peki Robert Downey JR olmasa Iron Man bu kadar sevilir miydi bu da ayrı bir soru tabii. Bu rol için Robert Downey JR. öyle biçilmiş kaftan ki! Her bir jesti, mimiği… Onun öz güveniyle havalanmamız ama aynı zamanda bir hüznüyle omuzlarımıza yük bindirmesi…
Tony Stark’ı neden seviyoruz?
Öncelikle, Tony Stark farkından söz edelim. Alıştığımız tüm superherolar gündüzleri kendi hayatlarını sürer, geceleri kostümle gizlenirken Tony, daha ilk filmin sonunda basın açıklaması ile Iron Man olduğunu yedi düvele duyurmuştur! 🙂
İşte müthiş öz güveni derken bunu kastediyoruz. Babasının silah şirketinin suçlarını fark ettiğinde, silah üretimini durdurmuş üstüne bir de ”Iron Man” zırhıyla kendisini silah haline getirmiş, masum insanları savunmaya başlamıştır ve bunu kimliğini gizlemeden yapmaktadır.
Zırhın oluşması da Tony’nin ayrı bir hayran olduğum özelliğine dayanıyor. Yine çoğu süperhero, süper güçlerini olağan üstü bir olayda kazanır. Yıldırım çarpan Flash, radyoaktif örümcek tarafından ısırılan Spiderman, Odin’in oğlu olan Tanrı Thor, Kyripton’lu Superman, güçlerini deneyle kazanan Captain America… Gördüğünüz gibi ya başka bir dünyadan gelmişler, ya Tanrısal güçleri var ya da dünyada başlarına radyoaktif bir şey geliyor ve güç kazanıyorlar. Tony Stark ise sadece bir insan. Tony, babasının silah şirketi nedeniyle Orta Doğu’da hedef haline gelir ve gezisi sırasında kaçırılır. Kaçıran örgüt, Tony’den kendileri için silah yapmasını ister ama Tony, getirttiği malzemelerle kendisi için bir zırh/silah yani Iron Man kostümünü oluşturur.
Tony’nin süper gücü için MIT mezunu bir mühendis olması ve zekası diyebilir miyiz öyleyse? Çünkü durum bunu gösteriyor. Sadece bir insanken, icat ettiği zırh ile önce örgütten kurtuluyor, sonra birçok masum insanın hayatını kurtarıyor ve sonunda ise kendini uzaylılarla savaşın içinde buluyor. Yani öyle gücü kastan, fantastikliklerden gelen superhero yerine yaşasın ”beyin gücü” diyoruz!
Fedakarlıkları ve Thanos’un Farkına Diğerlerinden Çok Önce Varması!
Tony’nin biraz da fedakarlıklarından bahsedelim. Avengers filminin son sahnelerini hatırlayın. Onca süpergüçlü, insanüstü superhero varken solucan deliğinden uzaya doğru kim fırlatıldı? Tabii ki Tony Stark. Üstelik aralarında sadece bir insan olanın sadece o olmasına rağmen. Sonra Civil War’da Tony’ciyiz deyince kızanlar oluyor. Güldürmeyin yahu. Bu adamın gücü, zekası, önemi ve fedakarlığı sorgulanamaz.
Tony, solucan deliğinden geçtikten sonra gördükleri karşısında uzayda çok daha büyük bir felaketin onları beklediğini ve Dünya’ya doğru gelmekte olduğunu anlamıştı. Tony’nin herkesi kaybettiğini gördüğü kabuslarını hatırlayın… Özellikle Iron Man 3’te uyku uyuyamayan, tamamen depresif bir Tony ile karşılaşmıştık. İşte o öz güveniyle dünyaları sallayan adam ilk kez bu sahnelerden sonra sadece bakışlarıyla bile bizim omzumuza yük bindirmeye başladı…
Diğerlerini uyarmaya ve dünyayı savunmak için bir şeyler geliştirmeye başladığında da diğerlerinin tepkisi ile karşılaştı. Ah Steve, ah! Şimdi Endgame fragmanında ”Sana güveniyorum” dersin Tony’e tabii, daha önce aklın neredeydi? Tüm Avengers serisi boyunca kahır çektirdiler adama resmen… Onunla beraber bize de! En çok da Tony’nin anne ve babasının geçmişteki gizemli ölümü ile yüzleştiği sahneyi unutamam. Orada, o anlık sinir ve hayal kırıklığıyla bile Steve’i hemen harcamamış ”Sen biliyor muydun?” diye sakince sorabilmişti. Steve’in bildiğini ve Bucky’nin yanında olduğunu öğrenince aralarındaki gerilim başlamıştı. Ama öncesinde arkadaşını bir kalemde harcamamıştı. Bucky, Steve’in en yakını diyeceksiniz belki ama Tony de arkadaşıydı! Tony’i incitmeyecek bir yol da bulabilirdi sessiz kalmak yerine. Steve’in kolay kolay affedemeyeceğim çok fazla hatası oldu Avengers serisi boyunca üzgünüm. Ancak Endgame fragmanlarında her şey geride kalmışa benziyor. Bu birlik ve de aynı zamanda veda havasının yanında ben de affediyorum artık Steve’i. Bir de Chris Evans’ın o güzel hatrına tabii!:) Bakın Civil War’da, Tony’lerin taraf inatla yavaş dövüşürken, Steve’in düşmana saldırır gibi savaşmasına, Peter Parker’ın bile böğrüne böğrüne kalkan sallamasına rağmen affediyorum diyorum. 🙂
Peter ile Adeta Baba Oğul İlişkileri
Beni seriye en çok bağlayan şeylerden biri de Tony&Peter ikilisidir. Robert Downey ile Tom Holland’ın kimyası öyle bir tuttu ki. Holland, favori Spiderman’im bile oldu diyebilirim! Iron Man ile bi ayrı güzel oldu resmen karakter. MCU, geniş bir evren ve bu evrene teenage bir karakter ve film çok yakıştı. Adeta bi eksikliği kapattılar gibi oldu, daha da zenginleşti evren. Peter’ı bir de Tony’nin sorumluluğu gibi Iron Man’e bağlamaları daha da güzeldi. Tony’nin Peter’ı Avenger yapmak istemesi ama bu sırada da tüm hareketlerinden sorumlu olması, ona kostüm vermesi, onun için endişesi, tehlike anlarında onun yanında olması hatta Happy’e okulundaki hareketlerine kadar takip ettirmesi! 🙂 Tony, her sahnesi o kadar ince ince yazılan bir karakter ki. Peter konusundaki şu inceliğine bakın? Aralarındaki ilişki tam baba oğul gibi… Ve biz Peter’ı okuluna kadar takip eden bu adamın Peter’ı kaybetmesini izledik Infinity War’da…
Endgame’de kim kimi kaybedecek o konulara girmek bile istemiyorum. Gözümü fragmandaki yıllar sonra gelen Tony&Steve karşılaşmasına, Tony&Pepper kavuşmasına ve Tony’nin Peter’la fotoğraflarına baktığı sahnelere diktim, filme kadar replay yaparak bekliyorum efendim!
Tony için bıraksanız daha sabaha kadar konuşmaya devam da edebilirim herhalde ama birazını da Endgame sonrasına saklayalım! Sonuçta; Endgame filmi aynı zamanda Tony Stark’ın da finalini izlediğimiz, adı gibi bir SON filmi olacak!