Black Mirror geçtiğimiz cuma günü 5 saatlik film Bandersnatch ile Netflix ekranlarındaydı. Film olarak geçmesine rağmen, Netflix üzerinden izleyebildiğimiz için aslında “White Christmas” gibi Noel için özel çıkan bölümlerden biri olarak da düşünebiliriz.
Black Mirror’ın şimdiye kadarki en iyi bölümlerinden birini izledik şüphesiz. Bölümüm en büyük artısı ise interaktif olmasıydı. Öyle ki yaptığı seçimlere göre filmi 1 saatte tertemiz bitirenler de oldu ya da 2-3 saat aynı döngünün içine sıkışanlar da!
Ben döngüye sıkışanlardan biri olarak yorumumu yapıyorum. Bölüme tek kelime ile bayıldım. Döngünün içine girmek bana büyük keyif verdi çünkü bir yerden sonra kendimi oyunun/filmin içinden çıkmak için stratejik seçimler yapmaya çalışırken buldum. Video oyunu konulu bir filmin içinde seçim hakkınız olduğu için bir nevi siz de video oyunu oynuyor gibisiniz. Stefan her seçimden sonra bazı sonuçlarla karşılaşıyor. Sonra başa dönüyorsunuz. Stefan uyanıyor ve yine seçim yapıyorsunuz. Bu yüzden defalarca yanmasına rağmen yeniden başlayan Pacman’a benziyor film. Colin karakteri de filmi bize bu şekilde aktarıyor zaten.
Film, 1984’te Stefan adlı bir oyun programcısının Bandersnatch adlı oyun üzerinde çalışmasını konu ediniyor. Ancak bir süre sonra anlıyoruz ki yaşadıkları hayat aslında gerçek değil onlar da bir oyunun ve hayatlarının sahte olduğu bir showun içine hapisler. Buralarda kendinizi Matrix ve The Truman Show filmlerinin içinde hissedebilirsiniz. Colin adeta kırmızı hap mı yoksa mavi hap mı diye soruyor Stefan’a ve onun uyanmasını istiyor. Tabii bizim seçiminiz bu kez hap değildi, film bize Colin mi atlasın yoksa Stefan mı atlasın diye soruyor!
Bu tip birçok seçim ile karşı karşıya kalarak Stefan’ı hapsolduğu ve özgür iradenin olmadığı gerçeklikten kurtarmaya çalışıyorsunuz.
Bu ilginç deneyimi kesinlikle herkese öneriyoruz. Black Mirror bu interaktif film ile bilim-kurgu, distopya çıtasını çok farklı bir boyuta çıkardı!