Arrow, 10 bölümden oluşacak olan final sezonuna, kısa bir ara vermişti fakat güzel bir bölümle gönlümüzü alarak, aramıza geri döndü.
O kadar güzel bir final sezonu oluyor ki! Sekiz sezon boyunca, dizide önemli bir yer kaplayan karakterleri tek tek gördüğümü ve veda ettiğimiz bir sezon izliyoruz. Jenerik içinde aynı şeyi söylemiştim. Her sezon jenerikteki ok değişiyordu bildiğiniz üzere… Final sezonuna özel, 10 ayrı ok tasarımı görüyoruz ve göreceğiz. Ee bu da bizi, ister istemez geçmişe doğru sürüklüyor tabi.
Arrow, başlarında çok eğlendiğimiz, ortalarında sıkıldığımız, finali ile bomba bir kapanış yapan dizi… Hal böyle olunca, sezonun on bölüme sığmış olması elbetteki beklentileri daha da yükseltti. Yine de aklımızda cevaplanmayan soruların olacağını düşünüyorum. Bunu da ancak final yorumunda tartışabileceğiz.
Bu sezonun bir diğer güzel yanı ise, işin içerisine Mar Novu’nun girmesi ile olayların daha da ilginç bir hal alması… İster istemez bazı noktalarda dizi kendini tekrar etmeye başlamıştı. Bu sezonu ilginç kılan bir diğer detay, Oliver’ın çocukları ile ortak bir savaşa hazırlanıyor olması. En etkilendiğim sahneler de bunlar gerçekten. Hem Oliver’ı tekrar Green Arrow olarak görmemiz hem de Oliver’ın vakit geçiremediği çocuklarıyla olan paylaşımlarını izliyor olmak. Bu ikisi bu sezon için oldukça önemli değere sahip detaylar. İzleyiciyi heyecanlandıran ve dizinin eski tadına erişmesini sağlayan detaylar…
Oliver’ın Mia’yı çalıştırması, izlemek istediğim sahnelerden bir tanesiydi. Baba kızın birlikte dövüştüğünü izlemek de öyle!
Hele ki, Oliver ilk ringe girdiği zaman, tam yenileceği sırada, ringin dışında çocuklarını gördüğü an, gaza gelip karşısındaki dağ gibi adamı devirmesini izlemek çok keyifliydi. Tam bir baba figürü!
Başta, çocuklar yetişkin bir halde karşılarına çıktığı için Oliver’ın kendini baba gibi hissetmeyeceğini düşünmüş olabilirsiniz. Ama Stephen Amell (Oliver Quenn) duyguyu öyle güzel veriyor ki bakışlarıyla… Duygu izleyiciye geçiyor.
Kızını çalıştırdığı her an, çocuklarıyla iş birliği yaptığı her an çok kıymetli her iki taraf için… Çocuklar babalarıyla geçiremedikleri sürenin acısını çıkartırken, Oliver da aynı şeyi yapıyor. Tabi, eminim onlara dövüşmeyi öğretmek ya da bir yerlere kaçak girmeyi öğretmeyi istemezdi. AMa naparsın, aile işi aile işidir.
Roy’un tekrar aramıza dönmesinden ise mutluyum. Kendini kontrol etmeyi ancak ekip içerisinde öğrenirsin derken John çok haklıydı. Uzaklaşarak ya da olmadığın biriymiş gibi davranarak bunu kontrol edemezsin. Ne olacak bilmiyoruz fakat ben Roy’un Legends of Tomorrow’a katılmasını isterdim. Sonuçta bu öldürme isteği kontrol altına alınabilen bir şey. Sarah’nın yaptığı gibi ya da Thea’nın…
Thea ile Roy’un bu nedenle ayrı olması beni çok üzüyor. Birbirlerine yardım etmeleri gerekirken, neredeyse birlikte büyümüşken, ilişkilerinin bu şekilde zedelenmiş olması, oldukça üzücü. Kim bilir belki finale tekrar birlikte olurlar.
Final sahnesi ise beni oldukça şaşırttı! Laurel, Lyla ile buluştuğunda sadece laf sokup gidecek sanmıştım ki, o da ne! Arkasından John ve Oliver’ın gelmesi çok ama çok iyi bir hamleydi. Laurel’in yolundan sapacağını düşünmemizi istediler. Ve tersi bir hareketle şaşırdılar. Gerçi hepiniz şaşırdınız mı bilmiyorum. Yapsa, haksız diyemezdim orası ayrı… Fakat bu bölümden sonra, Laurel’ın kendini ispatladığını düşünüyorum. Düşünsenize, teklif edilen şey koskoca bir evrendi. Ama o, ‘ben değiştikten sonra ne anlamı var ki’ diyerek son noktayı koydu. Tabi Anatoly’nin hakkını da yemeyelim. Eski dostları görmek her zaman iyidir. Ona da vedamızı etmesek ayıp olurdu.
Bölüm final oldukça heyecanlı bitti. Gerçi yedikleri oklarla, yaşananları hatırlayacaklar mı ondan da emin değilim. Kadının eli sadece Argus’a uzanmıyor malum, çoklu evrenler arası düzeni sağlayan bir boyutlar arası varlıkla iş birliği içerisinde. Kim düşman kim dost belli değil. Bu sezon oldukça tehlikeli ve daha da tehditkar olacak!