Duygu yüklü bir sezon finali sonrası, bu yazıyı yazmak benim için oldukça güç… Bunun birçok sebebi var. Sırayla başlayalım.
Öncelikle 7.sezonun gerçekten çok iyi başlamış olması, Arrow’a dair özleyeceğim niteliklerden bir tanesi. Aksiyon sahnelerinin bu sezon çok daha gelişmiş olması da izlerken zevk aldığım detaylardan. Biliyorum, final mi ki böyle konuşuyorsun, diyorsunuz fakat öyle finale yakın bir bölümdü ki, öyle olup olmadığını kontrol etmek zorunda kaldım.
Biliyorum, artık birçoğumuz bu dizinin bitmesi gerektiğini düşünüyor. Her sezonun 25 bölüm olup olayların bu kadar geniş ve yavaş işlenmeye başlaması artık bizi heyecanlandırmamaya başlamıştı. Bu sezonda, ilk dokuz bölümden sonra işler tekrar yavaş işlemeye başlamış ve dizi kendini tekrar etmeye başlamıştı. Arrow’un görevinden sapması, doğaüstü güçlerin diziye dahil olması, polisle birlikte çalışmak, artık bir kanunsuz olmamak, dizinin ana fikrinden git gide uzaklaşmış olması bize ‘The Arrow’u özlettirdi.
Bütün bunlara rağmen son iki bölümü oldukça aksiyonlu geçen Arrow’un, özellikle son bölümü duygusal anlar yaşamamıza neden oldu.
Öncelikle bütün ekibi bir arada görmek çok güzeldi. Keşke Thea’da orada olabilseydi fakat işler çok daha fazla karmaşık hal alacağı için gelmemesi bir açıdan iyi olmuştu. Roy, Laurel, Curtis… Özellikle bir hayalden ibaret olduğunu bilsek de Tommy… Oliver’ın iç hesaplaşmasını hala unutamadığı dostu Tommy’i hayal ederek yapması, onun aslında geçmişteki iyi yanının Tommy’nin temsil ediyor olmasından kaynaklıydı ve çok güzel bir detaydı.
Bütün karakterleri gördük, çünkü birnevi çoğuna veda ettiğimiz bir bölümdü. Herkes son cümlelerini kurdu, son nasihatlerin verdi ve gitti. Veda ettiklerimiz arasında Felicity ve Oliver’da vardı.
Sezon finalini izlerken bir ara şöyle söylemiş bulundum: ‘Ne izliyorum biri bana anlatsın.’ Seriye biraz kırgın ve kızgınım. Öyle ki, son iki bölüme gelene kadar neredeydiniz? Nasıl bir anda böyle hızlı gelişti her şey? Emiko neden öldü? Normalde sezon finalinden önceki beş bölüm daha yüksek tempoda geçerken şimdi son iki bölüm orta kıvamdaydı. Sadece çekim teknikleri açısından çok daha iyi bir noktada olduklarını söyleyebilirim. Dövüş sahneleri çok güzeldi. Bunun dışında, sezon finalinin eğer duygusal kısmı olmasaydı, bu sezon finalinden kesinlikle memnun olmadığımı söylerdim.
Gelelim o son kısma… Oliver ve Felicity’nin neden taşındığını ve Oliver’ın neden yanlarında olmadığını öğrendik. Biliyorsunuz ki, ortak bölümlerde Flash ve Supergirl’ü kurtarmak için bir anlaşma yapmıştı Oliver. Bir değiş tokuş… Sezonun finali için bu zaten tahmin ettiğimiz bir şeydi. Felicity haklıydı.
‘Neden hep sen?’
Neden hep Oliver? Kardeşim bütün evrenin yükü neden hep başta şımarık zengin fakat büyüdükçe olgunlaşan, sevdalanan hatta yeni çocuk sahibi olan kahramanların omuzlarına yükleniyor? (Evet, anladınız siz) Sizce de fazla gitmiyor muyuz üstlerine? Bıraksak da mutlu yaşamasalar mı?
Sezon finali aklımda çok büyük sorular bıraktı. Geçmişte olduğu kadar gelecekte de ‘aa bakın, kahramanlarımız el değiştiriyor’ mesajını almış bulunmaktayız. E günümüzde de Oliver gitti, zaten devamını sezon başında izliyoruz. Felicity’nin diziden ayrıldığını biliyoruz. Oliver’ın gelecekte hala dönmediğini hatta Felicity’nin onun yanına da gittiğini biliyoruz.
Peki 8. Sezonda ne işlenecek? İşte onu bilmiyoruz. Ya gelecekteki kahramanları ana konu olarak ele alacaklar ve geçmişten kesintiler göreceğiz ya da geçmişten geleceğe Star City’nin nasıl o hale geldiğini anlatan bölümler izleyeceğiz. Peki Oliver?
Hadi Flash, yap şovunu!