Herkese Selam Size Hasret: AlEy

Günler yoğun, hızlı geçiyor. Dün bitti bugün bitti derken aylar olmuş biz Kırgın Çiçeklerle vedalaşalı. Hepsine özlemim ayrı ayrı çok… Ama en çok Eylülle Ali’yi özlüyorum sanırım. Geç buldum erken kaybettim onları.

Eylül 16’sında daha… Hayatı bilmeyen, insanları tanımayan masum bir çiçek… Çocukluğunu yaşayamamış,en güzel yaşlarında üvey babası tarafından taciz edilmiş, annesi tarafından söylediklerine inanılmayıp yetiştirme yurduna terk edilmiş Eylül…
Ama asıl aileyi o yurtta,o insanların arasında edinmiş Eylül… Yurda geldiği günden itibaren Feride tarafından kendi kızı gibi bağrına basılmış … Başlarına ne gelirse gelsin birbirlerinin elini hiç bırakmayan dört tane kardeş edinmiş Eylül… Üvey babasının tacizlerine,başlarına gelen her şeye karşı dimdik hep beraber savaşmışlar. Eylül’ü hiç yalnız bırakmamışlar. Eylül de onları…

Eylül’ün ilk aşkı Serkan… Eylül’ün başına gelenleri biliyor olmasına rağmen her koşulda her zaman yanında oldu Eylül’ün… Onu korudu, sevdi. Hepimiz Eylül sevgisi baki sanarken Eylül en büyük darbeyi yine sevdiğinden yedi, Serkandan. O Eylül için her şeyi yapan, ona deli gibi sevdiğini söyleyen adam gitti yerine bir yabancı geldi sanki. Eylül’ü kardeşim dediği insanla aldattığı gün Serkan benim için tamamen bitti.

Ben hep Eylül’e çektiği onca acıdan sonra aşkı, mutluluğu tattıracak biri gelmeli diyordum ki Ali geldi…

Ali Eylül’ün yaşayamadığı çocukluğuydu bana göre. Eylül onun yanında gerçekten içinden gelerek gülebiliyordu. Onun yanında mutluydu. Her karşılaşmalarında, el ele tutuşmalarında, Ali’nin her birlikte yürümeleri için çabalamalarında Eylül yeniden çocuk oldu.
Tanıştıkları gün Eylül için ukala polis oldu Ali… Tanıdıkça aşık oldu Ali’ye. Kapattığı kalbinin kapılarını Ali’ye açtı. İnsanlara tekrar güvenmeyi, hayatta güzel şeylerin de olabildiğinde Ali’yle inandı. Ali de gördüğü ilk an kaptırdı kendini Eylül’e. Karakolda hikayesini öğrendiğinde, onun ayaklarının yere sağlam basışına,güçlü duruşuna hayran oldu.Tanıdıkça da sevdi. Aşık oldu. Başlarına gelen onca şeye rağmen vazgeçmediler birbirlerinden.Ve birbirlerinin elini hiçbir zaman bırakmadılar…

Ali aşkıyla, kalbiyle sardı Eylül’ün açılan yaralarını. Yeni yazdığı masalının kahramanı oldu. Hem de mutlu sonlu masalının. Onlar için gökten üç elma düştü…

Bize de bu masalın kahramanlarını özlemek kaldı… Umarım mutlusunuzdur aşkla yarattığınız dünyanızda. Şimdi bana söz verin tamam mı? Hep böyle hayalimdeki gibi kalacaksınız, hep mutlu olacaksınız.. Birbirinizin canını, sizden başka kimse yakamayacak.

Ben de size söz veriyorum; sizi sevmekten, sizin hatıralarınızı hatırlamaktan ve hatırlatmaktan asla vazgeçmeyeceğim. Kimi seversem seveyim, sizin yeriniz bende hep en özel olarak kalacak, hep en zirvede siz olacaksınız. Hep ama hep!

Her zaman “iyi ki”lerimden biri olarak kalacaksınız..
İki güzel aşık, hoşça kalın… Aşık kalın…